Oké, deze orchidee is niet echt van eigen bodem. Ik heb hem een paar jaar geleden gekregen van Sinterklaas. Hij bloeide heel mooi, totdat hij niet meer wilde bloeien. Sindsdien stond hij nutteloos in een potje, terwijl ik hem probeerde te pamperen met gesteriliseerd water en pokon. Dat werkte dus niet. En toen zei een vriendin: “Zet hem eens in de vensterbank”. Ik had het helemaal gehad, dus smeet ik het ding in de vensterbank. Eigenlijk stopte ik ook met water geven, vergat hem gewoon. En nu na een jaar of drie is hij dus niet dood, maar gaat weer bloeien. Hoera.

Al met al dus een hoop gedoe. Ongeveer net zoveel gedoe als iets “from scratch” laten groeien. Dus toch wel een beetje van eigen bodem. Stadslandbouw gaat misschien dan weer te ver, maar… Ik heb me zo vaak afgevraagd waarom er toch op die labels van vooral orchideeën staat, dat je ze niet mag opeten. Bestemd voor decoratie, niet voor consumptie. Dat vraagt er toch om die bloemen meteen in je mond te stoppen. Mijn fantasie slaat meteen op hol door alle landen de revue te laten passeren waarvan ik denk dat men er orchideeën eet. Maar als puntje bij paaltje komt, durf ik eigenlijk toch niet…