Weer eens in de Ardennen langs de Semois. Nu in de buurt van Frahan. En sneeuw!!!

Na de Sächsische Schweiz en Böhmische Schweiz (Tsjechische kant) volgde zuidwest Tsjechië waar we aan meer Lipno op de camping stonden. De eerste nacht was nogal ruig (en dan druk me heel mild uit). Na een zwoele dag kregen we een storm over ons heen, niet normaal. Rond twaalf uur ‘s nachts hoorden we een ruisen aankomen en toen ging het opeens heel erg hard waaien. Zo hard dat ik dacht dat de tent het zou begeven. Toen het ook nog ging onweren en de stroom uitviel, vond ik het echt niet meer leuk. Gelukkig hield de tent het en was het heftigste na een uur zo’n beetje voorbij. Uiteindelijk van uitputting toch in slaap gevallen. Dat het echt hard gewaaid had, zagen we pas ‘s ochtends vroeg. Op de camping waren twee bomen omgewaaid en rond de tent lagen allemaal grote takken. Gelukkig dus niet op de tent gevallen. Op weg voor een wandeling door Nationaal Park Sumava iets verderop telden we tijdens een rit van ca. 50 minuten 85 omgewaaide c.q. geknakte bomen. Best wel een beetje geluk gehad dus. Zuidwest Tsjechië is minder lieflijk of gestileerd. Maar wel heel veel mooie bloemen. De viooltjes herkende ik natuurlijk al. Dat er ook lupine voorkomt was een verrassing. Die heb ik nooit eerder in het wild gezien. Verder ook veel orchidee-achtige bloemen en korstmossen. En geknakte bomen…

P.S. bloemen van links naar rechts 2x viooltje, lupine, bont kroonkruid, boslathyrus

Als je ooit in de gelegenheid bent om naar de Sächsische Schweiz in het uiterste zuidoostelijke puntje van Duitsland te gaan, moet je dat zeker doen. Heel mooi gebied met indrukwekkende ruige rotspartijen, maar ook lieflijke dalen met stroompjes, weiden en vooral veel mooie bloemen. Deze bloemen ken ik eigenlijk alleen maar uit de tuin. Ik weet nog niet eens hoe ze heten. Ik heb nog geen poging gedaan om ze te determineren. Dat komt nog wel. Deze wandeling voerde door het dal van de Polenz, één van de stroompjes die op de Elbe uitkomen.

P.S. Na wat puzzelen kom ik niet verder dan dat dit de Echinacea Paradox moet zijn oftewel gele zonnehoed. Die komt in Nederland niet voor in het wild vandaar dat mijn Nederlandse Flora veldgids me hier niet echt kon helpen. Lang leve internet.

We hadden een bruiloft in Dalfsen en omgeving. Maar dat is nogal een eind, dus boekten we een leuk hotelletje en werd het een weekendje weg. We sliepen in Hotel Mooirivier pal aan de Vecht. Wat een mooie omgeving, echt heerlijk gewandeld. We gaan zeker nog een keertje terug, maar dan met de tent.

Ik hou van bos. Dus wat moet ik over zo’n mooie wandeling nog meer zeggen. Heerlijk!