Ik was het even helemaal zat. Soms heb je dat een tijdje. Geen zin om te koken en dus terugvallen op makkelijk repertoire. De variatie in ons dagelijks (glutenvrije) eten was heel ver te zoeken. Maar ik kan je vertellen: het gaat een stuk beter. Sinds kort heb ik de glutenvrije wraps ontdekt. En dus eten we weer lekker Mexicaans-achtig met bonenprutjes en wat nog meer. Mijn volgende zet? Voorbereiden op het uittesten van korstdeeg recepten. Kijk maar wat dat gaat worden.
Heerlijke rolletjes gemaakt met veel ingrediënten van eigen balkon. Bietjes waren dit jaar een experiment. Een experiment dat niet direct gelukt is. Ik zag ze als schattige plantjes bij een lokale winkel voor alles wat met stadslandbouw te maken heeft. Ik kon ze niet laten staan. Vorig jaar deed ik ook al een poging met gele bietjes, maar ook dat lukte niet. Dit jaar wel een iets beter resultaat, maar nog niet om over op te scheppen. Want de grond in mijn kratjes is te dicht en dus groeien ze niet zo goed. De grootste was nog steeds kleiner dan een golfbal. Ik had er al eens eentje geoogst en maar weer terug in de grond gestopt. Nu kon ik niet langer wachten. Gelukkig kun je het blad ook eten en dat hebben we zo nu en dan gedaan. De erwtjes zijn er dit jaar goed gelukt en geven in grote getale opbrengst en ook weer verrukkelijk. Tot slot heb ik in een kweekbak ook een enorme hoeveelheid sla geplant en om het wat uit te dunnen een deel van de jonge aanwas hier gebruikt als ingrediënt. Dat samen met wat rijstvermicelli, avocado en garnalen in rijstpapier gewikkeld en je hebt hele lekkere rolletjes.
Bij het snuffelen in de supermarkt een tijdje geleden dit bizarre pakje met köfte kruiden gevonden. Voor het makkelijk maken van köfte toch wel heel geslaagd. Lekker!!
Gisteren had ik bezoek en dus wilde ik een lekker hapje klaarmaken. Zaten we zo net voor etenstijd aan de rijstrolletjes. Mmm, heerlijk! En als dan ook nog eens het gros van de ingrediënten van eigen balkon komt. Geweldig! Rijstrolletjes kun je met van alles en nog wat maken. Dit keer had ik behoorlijk wat spinazie van het balkon. Elke keer dat ik van mijn twee plantjes oogst gaan ze als een gek weer groeien. Het is de Nieuw-Zeelandse spinazie, degene die Maarten ‘t Hart aanraadt. Ze doen het goed, ook al hebben mijn plantjes niet de officiële hoeveelheid ruimte. Alleen de vorm van de planten is bizar. Ik heb ze gewoon te lang laten groeien in één lange stengel omhoog. Toen ik die afgeknipt heb, zo halverwege, is de plant hele vreemde zijtentakels gaan maken. Het ziet er niet uit, net een stel octopussen. En steeds als ik oogst, wordt het weer erger. Gelukkig doet het niets af aan de smaak. Lees verder voor het recept. Continue reading
Oké, ik kan het niet langer ontkennen. Ik houd ervan om mijn gerechten loodrecht van boven te fotograferen. Elke blogger zal wel zo z’n favoriete fototechnieken hebben. Dit is dus de mijne.
Het eerste echt experimentele etentje voor meer dan 2 personen. Beetje stressig wel. Daar waar ik voor mezelf en mijn vriend er meestal maar een beetje op los kook met datgene dat zich in de kastjes en de koelkast bevindt, maak ik voor grotere gezelschappen toch wel een plan van te voren. Meestal weet ik een week van te voren wel wat ik zoal ga maken. Inmiddels weet ik echt wel hoe je een etentje voor veel moeten plannen. Dit keer niet. Ja, de topinamboersoep was zeker aangezien die al klaar in de koelkast lag. De rest moest ik zo ongeveer op de dag zelf nog verzinnen en uitvoeren. Dit keer besloot ik om alles een beetje op gevoel te gaan maken, zonder de kookboeken als back-up. Eng, heel eng. Want wat als ik het zou verprutsen.
Maar het kwam gelukkig goed. Het werd een kipje uit de oven met citroenvulling, wat gemarineerde garnalen voor de liefhebbers, gemengde groenten met oestersaus en een gerecht van zoete aardappel met kikkererwten, wat sambal, lente-uitjes en limoensap. Het is echt alweer te lang geleden om hier vast te leggen wat ik precies gedaan heb. Een nadeel van maar wat doen in de keuken. Zeker als je het vervolgens te druk hebt om je blogs te maken. Het enige waar ik wel een beetje voor in de kookboeken heb gesnuffeld is de rijst pilaf. Echt een openbaring voor mij. Je fruit wat ui en lente-uitjes in de pan (andere groenten kan ook), je voegt basmatirijst toe en schept het geheel even om. Voeg groentebouillon toe en laat alles ca. 15 minuten koken met de deksel op de pan tot het vocht is opgenomen. Voeg nog wat kruiden toe, ik heb hier munt gebruikt en wat citroensap toegevoegd. Heerlijk en zo makkelijk.
Heerlijk gekampeerd in de Ardennen. Stiekem vind ik het dan leuk om heel ordinair een beetje te rommelen met blikvoer als basis. Voor dit gerecht een greep uit het zelf meegenomen assortiment blikjes: baby worteltjes, kidneybonen, tomatenblokjes in saus en knakworstjes. Alles behalve de worstjes in de pan. Handje rijst erbij om het vocht wat op te slurpen. Beetje zout en peper en wachten maar. Probeer de hitte in je aluminium pannetje goed te reguleren, anders bakt je rijst aan. De worstjes gewoon lekker roosteren op een kampvuurtje. Bon appétit! En wat een leuke kommen en kleurrijk bestek: de nieuwste aanwinst op kampeergebied.
Van alle dingen die ik lekker vind, is risotto toch wel een van de lekkerste. Het is echt een van mijn favoriete gerechten. En dan te bedenken dat ik dit tot voor een paar jaar geleden nog nooit gegeten had. Laat staan er van gehoord te hebben. Pas toen ik een kookcursus ging volgen, werd dit heerlijke gerecht aan mij geopenbaard. En sindsdien maak ik het vaak en in vele variaties. Persoonlijk vind ik het heel ontspannend om een half uur met mijn neus boven de pan te hangen, terwijl ik met mijn spatel een beetje in de rijst zit te porren. Klassiek (naturel) met alleen peterselie en parmezaanse kaas is altijd lekker, of zoals hier met champignons, kip is een klassieker, prei met spek ook (dan zonder kaas). De enige variant die ik ooit geprobeerd heb die echt vies was, is met paprika. Dat gaat gewoon niet samen. Maar er kan veel.
Pas wel op! Als je risotto maken eenmaal onder de knie hebt, kun je dit gerecht maar beter niet meer bestellen in een restaurant. Meestal wordt dat een teleurstelling. Te vaak heb ik inmiddels een soort rijstebrij op mijn bord gekregen, waar ik zwaar chagrijnig van werd. Continue reading