Gisteren was ik voor het eerst in lange tijd weer eens op de markt. Geen betere plek om een gevoel te krijgen voor wat de seizoensproducten zijn. En toe zag ik ze: kastanjes. Ik had ze eerder ook al wel gezien, maar steeds als ik genoeg moed verzameld had om ermee aan de slag te gaan, waren ze weg. Dus nu moest het gebeuren.

Maar kastanjes poffen blijkt niet zo makkelijk te zijn. Wat een werk. Je moet een kruisje in de schil zetten, ze dan in de oven op 200°C ca. 15 tot 20 minuten poffen, laten afkoelen en pellen. Vooral dat laatste is een crime. Ja, zo schrijf je dat. Woordspot van het Genootschap Onze Taal moest eraan te pas komen. Maar dat weten we nu dus ook weer, terug naar de kastanjes. Het pellen is, denk ik, een vaardigheid die je moet opbouwen. De smaak van de kastanjes is de moeite waard en dus zal het met die vaardigheid nog wel goedkomen. De smaakcombinatie is dan ook een aandachtspunt. De aardappeltjes en ragout raakten danig onder gesneeuwd door de kastanjes. Het advies dat ik later las was ze te combineren met wild of spruitjes. Meer experimenten zullen volgen. De grote Larousse Gastronomique van mijn vriend geeft ook genoeg input. Jammer dat ik daar pas vandaag aan dacht. Wordt vervolgd.