Zaterdag komen mijn ouders eten! Normaal gesproken heb ik het menu al een eeuw van tevoren bedacht, niet dit keer. Ik heb net een plannetje gemaakt. Morgen boodschappen doen, geen generale, zaterdag showtime : )

Hoogste tijd dat ik weer eens wat ga koken en posten. Schande!!!

Soms heb je op zondagmiddag zomaar even zin om te fröbelen. Jahaah! Chique woord. Nu wist ik tot vandaag helemaal niet hoe je fröbelen schrijft. Maar daar is Google dus heel geschikt voor. En Google heeft mij vandaag geleerd, dat fröbelen is afgeleid van de naam  Friedrich Fröbel, een Duitse opvoedkundige die de kleuterschool heeft uitgevonden en kleuters heilzame knutselwerkjes liet doen. Maar om terug te komen op een koude en miezerige zondagmiddag, ik sloeg dus aan het fröbelen. Ik had nog een doosje theefilters dat ik te voorschijn haalde om eens lekker wat zelfgemaakte theezakjes te maken. Mijn theeblikje had namelijk dringend behoefte aan wat extra variantie. Ik heb het wel eens eerder gedaan, maar toen echt met naald en draad en dus veel omslachtiger. Nu heb ik gewoon de thee in de filters geschept en het geheel met ongebleekte katoendraad dichtgebonden. Lekker snel en werkt perfect. Heerlijk, dat fröbelen!

Best vreemd als een groep van 8 personen je keuken overneemt om met jou een enorm en lekker diner op te tuigen. Mijn keuken is niet zo groot, dus ik was heel blij dat mijn gang ruim voordat de eerste gasten arriveerden klaar was en veilig opgeborgen. En wat er om een uur of zeven half acht op tafel gezet werd was zeker niet mis. Mjum!

Start was een amuse van zalmmousse met zalmkaviaar en dille op een lofblaadje. Daarna dunne plakjes eendenborstfilet op een bedje van salade met peer en vijg en een dressing van rodewijnazijn met bramenjam. Het tussengerecht was een bietensoepje met chili, wodka en een beetje zure room. Vervolgens een spetterende hoofdgang van met pruimen en pijnboompitjes gevulde varkensrollade omwikkeld met bacon, zalm met wittewijnsaus, geroosterde groenten, aardappeltjes en cranberry’s uit de oven met een toef van geklopt eiwit en last but not least een parmantig chocoladecakeje met hazelnoten.

Kerst bestrijkt in de meeste landen maar 1 dag, in Nederland 2 dagen en voor mij persoonlijk 3… Al sluit die 3e dag niet noodzakelijkerwijs aan op de andere 2. Het 3e Kerstdagdiner is een traditie van alweer heel wat jaartjes. De regel is dat iedereen hetzij alleen of gegroepeerd een gang op zich neemt en dat er voornamelijk heel gezellig en veel gegeten wordt. Dit jaar is het bij mij thuis en een goede reden om de tafel weer eens extra feestelijk te dekken. Een avondje knipwerk levert deze leuke, kunstige versiersels op (en een berg snipperafval waar de stofzuiger een behoorlijke klus aan had).

Mijn ouders komen volgende week eten en dus ga ik een lekker maaltje voor ze maken. Ik zei nog dat ik het niet te extreem zou maken, maar mijn moeder wil wel een echt kookblog-diner. Wat is dat eigenlijk? Zal ik nu alleen maar dingen maken die er al op staan? Of juist volop experimenteren met kookblog-waardige recepten… Ik moet er nog even over denken. Het voorgerecht heb ik al wel bepaald. Dat wordt één van mijn kookblog-klassiekers. Ra ra. Ik verklap niks.

Het is al weer even geleden… En omdat het inmiddels zoveel kaarsjes worden, kocht ik deze. Ik heb ze nooit aangestoken, want eigenlijk vind ik ze daar te leuk voor. En zo kan ik er in de keuken nog eens om gniffelen.