Gisteren had ik een feestje en dan is het altijd leuk om iets lekker mee te nemen. Mijn vriend ging een quiche maken en ik mocht helpen. En omdat ik dat al eens eerder gedaan had, gingen we niet met room en eieren aan de gang, maar met de puree van zoete aardappel. De oranje versie voor de duidelijkheid. Heerlijk!! Wel een beetje mushy, dus volgende keer toch maar een eitje door de puree. Dan wordt ‘ie wat steviger. Goedgekeurd door 10 personen. Continue reading
Stoofpeertjes zijn zo makkelijk klaar te maken. En heerlijk. Ik ken geen mensen die ze niet lekker vinden. Als ik ze maak, tel ik ze exact uit. Want er ontstaat altijd gedoe over wie er hoeveel op heeft. En dus zorg ik ervoor dat er voor iedereen evenveel zijn en dat deel ik ook mee voordat het opscheppen begint. Voorkomt wrevel achteraf! (Hé, dat was mijn peertje!) Gisteren wederom goedgekeurd door 10 personen (en een halfje). Lees verder voor het recept. Continue reading
Gisteren was ik voor het eerst in lange tijd weer eens op de markt. Geen betere plek om een gevoel te krijgen voor wat de seizoensproducten zijn. En toe zag ik ze: kastanjes. Ik had ze eerder ook al wel gezien, maar steeds als ik genoeg moed verzameld had om ermee aan de slag te gaan, waren ze weg. Dus nu moest het gebeuren.
Maar kastanjes poffen blijkt niet zo makkelijk te zijn. Wat een werk. Je moet een kruisje in de schil zetten, ze dan in de oven op 200°C ca. 15 tot 20 minuten poffen, laten afkoelen en pellen. Vooral dat laatste is een crime. Ja, zo schrijf je dat. Woordspot van het Genootschap Onze Taal moest eraan te pas komen. Maar dat weten we nu dus ook weer, terug naar de kastanjes. Het pellen is, denk ik, een vaardigheid die je moet opbouwen. De smaak van de kastanjes is de moeite waard en dus zal het met die vaardigheid nog wel goedkomen. De smaakcombinatie is dan ook een aandachtspunt. De aardappeltjes en ragout raakten danig onder gesneeuwd door de kastanjes. Het advies dat ik later las was ze te combineren met wild of spruitjes. Meer experimenten zullen volgen. De grote Larousse Gastronomique van mijn vriend geeft ook genoeg input. Jammer dat ik daar pas vandaag aan dacht. Wordt vervolgd.
Lekker appelmoes gemaakt. Wat doe je anders met een zak melige appels?
Het is herfst en dus is er weer volop pompoen, pastinaak en ander lekkers in de winkels te vinden. Dit keer naast pompoen, pastinaak, paprika en zoete aardappel ook bietjes in de braadslee gedaan. Het enige dat ik erbij heb gedaan is wat peper en zoet en citroentijm van eigen balkon. Heel lekker met bijvoorbeeld een stukje zalm, of als warme salade met tomaat, komkommer, olijven en feta of gewoon met wat falafel en stukjes tomaat. Als je genoeg maakt, kun je er zeker een halve week van eten.
Ik hou van koken en vaak doe ik dat op basis van recepten. Maar wat ik eigenlijk het leukste vind, is een beetje rommelen met de ingrediënten uit de koelkast en de kastjes. Vandaag heb ik weer eens op die manier een juweeltje gecreëerd. De vraag blijft altijd of ik ‘t later nog eens kan reproduceren, maar goed.
Deze winterse kost bestaat uit een puree van pastinaak en aardappel, aangemaakt met een beetje room, gemalen peper en wat vocht uit het blikje makreel. Door de puree rode ui geroerd, die ik een minuut of tien had laten fruiten in olie en boter. Bovenop een lekker stukje makreel uit blik. Decoratie met een verdwaald lente-uitje. Bon appètit!
Ik ben als parttime-vegetariër altijd op zoek naar leuke en lekkere vegetarische recepten. Ik vond daarom dat ik maar eens met linzen moest gaan werken. Dat was trouwens al lang geleden (Ahum! Vier jaar geleden of zo.) Die pogingen vond ik niet helemaal geslaagd. Vaak smaakten de linzen een beetje naar een hap warme aarde of zand. Ze werden zacht en vielen uit elkaar. Maar in Frankrijk zag ik een heel schattig netje linzen, dat ik per se wilde hebben. Dus een nieuwe poging is daar. Om te voorkomen dat het meteen weer mis zou gaan, heb ik wel eerst even gegoogeld wat er zoal op internet aan tips rondzwerft. Dat leert mij dat groene linzen sowieso minder snel papperig worden. Kies dus voor de echte groene lins (beige telt hier niet als groen). Puy linzen zijn de beste, maar daar kunnen wel steentjes tussen zitten. Spoel de groene linzen goed af en haal de steentjes er tussen uit (ik kon er geen vinden in mijn keurige netje). Breng het water aan de kook, voeg de linzen toe en breng snel weer aan de kook. Laat op laag vuur 20 tot 30 minuten koken, het hoeft maar een beetje te pruttelen, tot ze gaar zijn. Van Herman den Blijker zag ik een tip om wat laurier en knoflook toe te voegen. Dus dat heb ik ook gedaan. Het resultaat was verrassend. Stevige linzen die lekker (en niet naar aarde) smaken. Lees verder voor het recept. Continue reading
Mijn nieuwe voornemen is om weer wat meer experimenteel te gaan koken. De hele zomer was ik nogal lui, of gewoon druk, zou je kunnen zeggen, maar nu voel ik een nieuw enthousiasme opkomen. Dus… gisteren heb ik een heerlijke bietensoep gemaakt. Als mijn moeder dit leest, gaat ze waarschijnlijk heel hard lachen. Ik was namelijk nogal een moeilijke eter toen ik klein was en bietjes dat vond ik niet lekker. Ik heb het zelf nooit gezien, maar ik denk dat als ik het at, ik altijd heel zuur keek. Want ja… ik moest het wel altijd opeten, net als spinazie. Vond ik ook niet lekker. Het enige dat ik niet meer hoefde op te eten was erwtensoep, want daar ging ik van overgeven. Dat geeft zo’n troep. Hoe is het ooit goed met me gekomen, zou je denken. Nou inmiddels eet ik bijna alles. Bijna, want erwtensoep komt er nog steeds niet in.
Maar goed, terug naar de bietjessoep. Na uitgebreid wikken en wegen, werd dit het. Het is een recept uit een van de River Cottage boeken van mijn vriend. Heerlijk en goedgekeurd door mijn tafelgezelschap van twee. Ik had expres veel gemaakt, want restjes zijn handig. Maar het ging schoon op. Heerlijk met salade, gerookte eendenborstfilet en kruidenyoghurt. Lees verder voor het recept. Continue reading
Mmm! De glutenvrije crêpes zijn echt lekker. Dus nogmaals in de herhaling! Heel lekker met spekjes, geitenkaas, olijven en roerei, met asperges, peultjes en een lekker tomatenprutje. Goedgekeurd door 3 personen.
Ik ben dol op verse erwtjes en tuinbonen. Uit een potje zijn ze best oké, maar als je ze eenmaal een keer vers gedopt hebt gegeten… Mmm!!! Ze smaken heel erg aards, een beetje een nootachtige smaak. En kijk nou, ze zijn toch gewoon heel erg mooi. En als ze dan ook nog zo leuk zijn verpakt. Ik kan wel zeggen dat ik compleet ben gevallen voor de marketingstrategie van Willem & Drees. Ik ben inmiddels een fan, met dank aan mijn lokale Jumbo. Couscous is een van mijn andere favorieten. Dus als je een lekker recept wilt voor couscoussalade, lees dan verder. Continue reading